ανάκορφος

-η, -ο

1. (για βουνά) αυτός που έχει υψηλή κορυφή, πολύ υψηλός

2. δυσανάβατος, απότομος

3. αυτός που βρίσκεται στην κορυφή, κατάκορφα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ανα-* + κορφή].